Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

W dniu 29 lipca 2021 r. w Bibliotece Publicznej w Torkach odbyło się wakacyjne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki. Tym razem Panie zebrane przy kawie i herbacie prowadziły dyskurs na temat twórczości Doroty Schrammek, a dokładniej nad jedną z jej powieści zatytułowanej „Tam, gdzie czekał anioł”.

Dorota Schrammek, jest dobrze znana naszym czytelniczkom jako autorka i pisarka z Pobierowa, która zadebiutowała w 2015 roku powieścią pt. „Stojąc pod tęczą”. Następnie ukazały się „Horyzonty uczuć”, „Na brzegu życia” czy „Wiatr wspomnień”. Niedługo później w dorobku pisarki pojawiły się również powieści takie jak :” Dom, którego nie było”, W słońcu i we mgle” oraz dedykowana młodzieży „Niepełka”.

Lektura lipcowego spotkania „Tam, gdzie czekał anioł” to bardzo pozytywna, pełna nadziei i przebaczenia historia, która ukazuje nam wiarę w drugiego człowieka. Historia wydaje się być, niejako zwyczajna, ale do końca taka nie jest. Nasza główna bohaterka -Beata jest już po czterdziestce, ma dorosłe dzieci, męża, pracę, i nie spodziewa się wiele od życia. Nagła utrata pracy i zawód spowodowany zdradą męża dają jej impuls do dokonania zmiany w swoim dotychczasowym życiu. Kobieta postanawia przyjąć posadę opiekunki do starszego małżeństwa mieszkającego w niemieckiej miejscowości Ueckermünde. Beata jest zdania że, nowa sytuacja, w której się odnalazła, pozwoli jej uciec na jakiś czas od codziennego życia, zdominowanego do tej pory odgrywaniem roli matki, żony, synowej, zapominając tak naprawdę o sobie.

W powieści „Tam, gdzie czekał anioł” nasze czytelniczki urzekła, zapewne jak i samą jej bohaterkę –historia znalezionego wśród starych rzeczy pamiętnika Loli, więźniarki pobliskiego obozu pracy z czasów II wojny światowej. Opisy kobiety obrazujące codzienne cierpienie i tęsknotę za synkiem pozostawionym w Warszawie pozwalają Beacie docenić własne szczęście. Zmusza również nas-czytelników do refleksji nad własnym życiem. Ponadto nasze Panie są również zdania, że nie byłoby tej opowieści bez aniołów, które towarzyszą nam, gdy odkrywamy kolejne kartki powieści. Jak słusznie zauważyły klubowiczki –pisarka umieściła je niemal wszędzie –stanowią elementy kolekcji starszej pani, którą opiekuje się Beata, pojawiają się jako pomniki, czasem ukazują się nam w powieści jako znajdowane przypadkiem figurki- ale jak zgodnie potwierdziły nasze dyskutantki- widzimy ich przede wszystkim jako dobrych ludzi, bezinteresownie niosących pomoc innym.

Paniom biorącym udział w Dyskusyjnym Klubie Książki lektura się podobała przede wszystkim, dlatego że powieść Doroty Schrammek pozwala uwierzyć na nowo w siłę miłości i wybaczenia, co jest cenną lekcją dla każdego. Niesie też nadzieję, na pozytywne zakończenie nawet najbardziej zawiłej i wydawać by się mogło beznadziejnej sytuacji. Natomiast jako minus powieści podkreśliły fakt, iż autorka za wszelką cenę starała się przybliżyć historię regionu, co przejawiało się w przydługich, niestety, opisach i przemowach postaci drugiego i trzeciego planu. Ich zdaniem opisy te nie wnosiły nic za wiele do fabuły powieści, a tylko opóźniały jej rozwój.