Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

“Książę” Magdaleny Parys to drugi po “Magiku” tom “Trylogii Berlińskiej”.

Autorka mieszkająca w stolicy Niemiec od 13 roku życia pokazała w swojej najnowszej książce, która jest i dystopią, i powieścią sensacyjno-polityczną i thrillerem politycznym, odradzający się faszyzm w policji i wojsku we współczesnych Niemczech. Pisarka w wywiadzie udzielonym dla Deutsche Welle przyznała, że początkowo niemieccy wydawcy uważali, że fikcja przedstawiona w powieści to gruba przesada, że nikt nie będzie chciał o czymś takim czytać. Jednak po kilku latach od napisania książki podobne zdarzenia zainfekowały cały kraj i nagle już nikt nie dziwił się, że powstała taka powieść. Bohaterowie powieści to tytułowy książę, Max von Hessler, agent wywiadu Paul Chagall, którego jedyną szefową jest niemiecka kanclerz, prezydent berlińskiej policji Waldemar Tschapieski, jego trzej współpracownicy oraz dziennikarka Dagmara Bosch. Książę stoi na czele paramilitarnej organizacji, która ma na celu dezorganizację państwa, przejęcie władzy i stworzenie nowego Imperium Germanum. Chociaż tytuł książki nawiązuje do “Księcia” Niccolò Machiavellego, bohatera powieści inspirują Gabriele D’Annunzio, włoski lotnik, poeta i polityk, Tomasz Mann a także nordycki bóg wojny Odyn.

Agent wywiadu ma zapobiec katastrofie. Czyni to z pomocą berlińskiej policji i dziennikarki śledczej, z której czyni swoją researcherkę, jak również kochankę. Akcja wielowątkowej powieści toczy się wartko. Nie brakuje zaskakujących zwrotów akcji i skomplikowanych intryg. Wszystkie postaci są w jakiś sposób ze sobą powiązane, a ich relacje bardzo skomplikowane. Szczególną uwagę zwraca postać Dagmary, która może być alter ego autorki powieści. Dziennikarka jest osobą niezwykle dociekliwą, bystrą, zdeterminowaną a przy tym atrakcyjną fizycznie. Na uwagę zasługuje również ciekawa konstrukcja książki. Każdy rozdział poprzedzają zdjęcia reprodukcji obrazów, które zostały zagrabione z polskich kolekcji w czasie II wojny światowej oraz cytaty, głównie pochodzące z Biblii. Jedno i drugie w sposób symboliczny lub dosłowny odnosi się do treści rozdziałów.

Książka, może być ostrzeżeniem przed demonami przeszłości, które w każdej chwili mogą się obudzić i sprawić, że cały demokratyczny świat może ulec zagładzie. Autorka daje jednak nadzieję, że zawsze znajdzie się jakiś człowiek, który jak Paul Chagall zawsze doprowadzi swoje zadanie do końca.