Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Książki, które warto czytać – „Zanim odfrunę”  Hanny Kowalewskiej -  spotkanie grupy DKK-u w Filii nr 8

„Zanim odfrunę” to kontynuacja książki ,,Tam, gdzie nie sięga już cień”.

To wzruszająca historia o otwieraniu pozamykanych drzwi. Niektóre wątki z poprzedniej książki mają swój ciąg dalszy. W tej części serii jest równie klimatycznie i tajemniczo, ale na niektóre pytania otrzymamy odpowiedź. Główną bohaterką jest nadal Inka. Ona i Tomek są wciąż razem. Co prawda Inka mieszka w Warszawie, ale co jakiś czas wraca do Jantarni. Dziewczyna nadal jest intruzem w miasteczku. I niektórzy najchętniej przepędzili by ją raz na zawsze jak Dominikowa. Na szczęście nadal będzie miała oparcie w Danucie Patyk i Trudzie Trysce. Inka boi się domu na Słonecznej, tego co skrywa się za zamkniętymi drzwiami np. w pracowni matki. Dziewczyna nie pamięta matki zbyt dobrze, była mała gdy Monika ciężko zachorowała i zmarła. Gdy znajduje notes z nazwiskami, adresami i numerami telefonów znajomych matki, postanowi dotrzeć do niektórych z nich i dowiedzieć się o niej czegoś więcej. Rozpoczyna swoją podróż w przeszłość. Jednak poznanie znajomych matki nie do końca spełni jej oczekiwania. ...,,Znalazłam ludzi, którzy najlepiej pamiętają z czasów Monki…siebie……Mało w ich opowieściach mamy, za mało, by ją lepiej poznać. Błyska gdzieś w tle i to by było na tyle.” W pewnym momencie Inka uświadomi sobie, że od lat nieświadomie naśladuje matkę. Czytelnicy poznają wtedy bliżej jedną z przyjaciółek Moniki Jankę, która chętnie opowiada Ince o matce, ale jak się później okaże nie o wszystkim. Janka skrywa wiele tajemnic. Inna znajoma Moniki Halszka namawia Inkę by uciekła z Jantarni, tłumacząc jej : …,,Co zrobiła Monika to jedno. Co zrobił Roman to drugie. Ty nic nie zrobiłaś. Najwyżej inni tobie. Ja na twoim miejscu bym tu wszystko posprzedawała i nawet się nie oglądała w tę stronę…” Dziewczyna jest zdezorientowana. Jej co prawda jest już wszystko jedno, ale żal jej Tomka, który…,,będzie się musiał znowu potykać o plotki…” ,,Potem przypomniała sobie o elfich skrzydłach, które miała na obrazkach matki. Rozłożyła je w myślach i poczuła się lekko. Monka dobrze ją wyposażyła. Nie da się nikomu i niczemu. Temu miasteczku też nie. Nawet Halszce.” Znów w życiu Inki pojawia się Zbyszek , który nadal nie umie pogodzić się z wolą zmarłej matki. Inka…..przypomniała sobie, że Zbyszek rzadko blefował. Nie znosił przegrywać…..Przynajmniej tak było dawniej. Bo tego nowego Zbyszka……Inka nie znała….” Zbyszek jest teraz w posiadaniu pamiętnika Moniki i rozpoczyna z Inką pozbawioną skrupułów grę. Chce ją nakłonić do dawnej uległości, ale ona stanowczo nie chce się zgodzić na jego warunki , choć pragnie odzyskać pamiętnik. Prosi Zbyszka by się zmienił, ma przecież żonę i wkrótce zostanie ojcem. Tłumaczy mu, że ona nie chce postępować jak jej matka. Czy uda jej się wygrać ze Zbyszkiem, zmienić go, by mieć prawdziwego brata jakiego potrzebuje? W książce mamy wielu znakomicie sportretowanych bohaterów drugiego planu, ale najwięcej emocji wzbudza Weronika. Dla większości mieszkańców miasteczka to wariatka, odmieniec, dziwadło. Stuletnia Weronika zna się na ziołach, nie interesują jej sprawy materialne, od ludzi trzyma się z daleka. Całe życie ratowała chore i ranne zwierzęta stając na drodze Idziakom – miejscowym kłusownikom. Weronika nie ma już sił, czuje że jej życie dobiegło końca. Pragnie „odfrunąć’ ponieważ czuje, że drzwi do tamtego świata są już uchylone… Dla Inki Weronika to postać niezwykła. Dziewczyna postanawia tak jak Weronika narysować na plaży swój list do Pana Boga. Opiekuje się nią do końca, nie tylko dlatego ,że taka była prośba zmarłej ciotki Berty. Wiele osób krzywdziło Weronikę przez całe jej życie. Inka pamięta jak ona sama wiele razy jej dokuczała. A teraz wie, że Weronika jej wybaczyła. To Inka weźmie na siebie wszystkie obowiązki związane z pogrzebem Weroniki. Hanna Kowalewska po raz kolejny udowadnia, że potrafi wspaniale operować stylem literackim. Znów nie brakuje ciekawych i mądrych dialogów. Autorka wprowadza czytelnika w pełen napięcia klimat. Tworzy realny świat pełen pogmatwanych i trudnych relacji i emocji. Nie brak też odrobiny magii. Niewątpliwym atutem tej powieści jest jej wielowątkowość oraz mocne psychologicznie kobiece portrety. Książka nie jest łatwa w odbiorze. Mimo to czyta się ją szybko, a opowiedziana historia wciąga i trzyma w napięciu do końca. Skłania do refleksji i przemyśleń. Jeśli chodzi o zakończenie, to nie wszystkie wątki zostały zamknięte. Pozostawia to pewien niedosyt, a jednocześnie daje nadzieję, że Hanna Kowalewska powróci jeszcze do Jantarni i napisze kolejne tomy cyklu. …żeby móc odfrunąć trzeba mieć skrzydła jak motyle, ptaki czy anioły…

Małgorzata Świder

„Zanim odfrunę” Hanny Kowalewskiej to powieść, która wzrusza, wyciska łzy, obnaża latami ukrywane przez bohaterów tajemnice. Znów wracamy do Jantarni i do bohaterów których poznaliśmy w poprzedniej części. Bohaterkami powieści są matka i córka. Matka Inki Monika była utalentowaną malarką, artystyczną duszą, kobietą z ogromnym wdziękiem osobistym, która dla miłości osiadła w Jantarni, choć jej romans z żonatym mężczyzną był tematem plotek całego miasteczka. Inka nie pamięta dobrze matki, gdyż ta zmarła gdy dziewczyna była jeszcze dzieckiem. Teraz postanawia wrócić do przeszłości by poznać matkę lepiej. Odnajduje osoby, które znały Monikę i prosi je aby opowiedziały jej o matce jak najwięcej. Poznaje w ten sposób Jankę, która przyjaźniła się z Moniką i zajmowała się Inką gdy Monika była już umierająca. Janka opowiada jej o matce ale też ukrywa niektóre sprawy. Nie zawsze wtedy postępowała jak należy i teraz się tego wstydzi. Niespodziewanie w życiu Inki znów pojawia się Zbyszek. Dawny romans z nim kładzie się teraz cieniem na relacjach dziewczyny z innymi mężczyznami. Inka boi się, że nie potrafi stworzyć stałego związku. Wciąż spotyka się z Tomkiem, ale ciągle ma obawy. W końcu nie akceptuje jej osoby matka Tomka. Zbyszek szantażem próbuje nakłonić ją do kontynuowania romansu, ale Inka stanowczo odmawia. Nawet wtedy gdy dowiaduje się, że Zbyszek jest w posiadaniu pamiętnika Moniki. Inka nie lubi przyjeżdżać do Jantarni, ale z pewnych względów musi czasami się tam pojawić. Oprócz Danuty Patyk i Trudy Tryski nie ma innych życzliwych jej osób. W książce występuje wielu niebanalnych bohaterów, którzy mają swoje wady i zalety i budzą w czytelniku ogromne emocje. „Zanim odfrunę” to piękna i bardzo klimatyczna opowieść, pełna rodzinnych dramatów, miłości, nienawiści, zazdrości. Choć autorka porusza w niej wiele trudnych tematów to lektura książki daje dużo satysfakcji. Na uwagę zasługuje też język i przepiękny styl tej opowieści, które sprawiają że czyta się tę historię z prawdziwą przyjemnością. To opowieść o prawdziwym życiu, która pozostanie w pamięci czytelników na długo, dzięki wciągającej fabule i ciekawym dialogom

 Bogdana Turzańska