Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Pierwsze w nowym roku spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki odbyło się 25 stycznia. Tematem do dyskusji była książka Zofii Posmysz „Królestwo za mgłą”.

Jest to wywiad z autorką poprowadzony przez Michała Wójcika- dziennikarza i historyka. Spotkanie rozpoczęło się od emisji filmu „Pasażerka”, którego autorką jest Zofia Posmysz. Reżyserem filmu jest Andrzej Munk, który nie dokończył swojej wizji ginąc w wypadku samochodowym. Próbę scalenia filmu podjęło kilka innych osób, przez co w roku 1963 mogła go obejrzeć szeroka publiczność, w tym także członkowie DKK. Zarówno książka jak i film jest próbą opowiedzenia historii więźniarki obozów koncentracyjnych w Auschwitz, Ravensbrück i Neustadt- Glewe. Zofia Posmysz to autorka kilku książek o tematyce obozowej („Wakacje nad Adriatykiem”, „Wdowa i kochankowie”, „Ten sam doktor M” i inne). Po 70 latach od zakończenia II wojny światowej w rozmowie z Michałem Wójcikiem znów sięgnęła do zakamarków pamięci aby opowiedzieć swoją historię. Jest to obszerny wywiad dotyczący zarówno wspomnień obozowych , ale także życia przed i po wojnie. Najwięcej uwagi zwraca historia esesmanki Annalise Franz, która jest pierwowzorem głównej bohaterki „Pasażerki” Lizy. Przedstawienie filmu opowiadanego oczami kata w tamtych czasach było bardzo nowatorskie i odważne. Na tym właśnie zależało Zofii Posmysz, aby przedstawić esesmanów jako ludzi. Nie wszyscy byli bestiami, niektórzy po prostu wykonywali swoją pracę w należyty sposób. Czasami w tej walce przebiegłość jest skuteczniejsza od brutalności- mawiali. Zofia dzięki SS Annalise Frank przeżyła traumatyczne chwilę. Została wybrana spośród tłumu więźniarek , a następnie otoczona opieką. Dlaczego ona? Do tej pory nie potrafi zrozumieć i wytłumaczyć takiego postepowania. Wie jedno, że w obozowym życiu liczy się tylko dziś, nie ma wczoraj i nie ma jutra. Jest nadzieja, która pozwala stawić czoła każdemu dniu. Autorka opisuje swoje przeżycia stojąc jakby z boku, przygląda się temu bez emocji, jest obiektywna. Być może czas zrobił swoje i pozwolił na wyjście z obozu nie tylko fizycznie, ale także mentalnie.