Stronę odwiedzono:
27107017 razy
Centralną postacią powieści Marii Nurowskiej jest tytułowy Sergiusz Piasecki, znakomity pisarz na emigracji niestety mało znany i niedoceniany żyjący bardzo skromnie w Wielkiej Brytanii. „Gdyby nie wybuchła wojna, na pewno dostałby Nobla za swoją twórczość”. Sergiusz budzi wiele emocji, był awanturnikiem złodziejem, a przy tym zdecydowanym przeciwnikiem komunizmu. Siedział w najsroższym więzieniu II Rzeczypospolitej w Świętym Krzyżu, gdzie podjął pierwsze próby pisarskie i został ułaskawiony dzięki interwencji Malchiora Wańkowicza przez ówczesnego prezydenta I. Mościckiego. Obok noblista, Czesław Miłosz jako poeta-świetny ale jako człowiek postać niezbyt przejrzysta, pełna kontrowersji. W powieści nazwany przez Sergiusza Narcyzem lub wielkim Księciem poetów. Obaj pisarze nie pałają do siebie sympatią a Piasecki przejawia wręcz jawną nienawiść . Trzecia postać-Jadwiga-kobieta, która łączy te dwie osobowości, stając się niejako inspiracją dla Miłosza a żoną dla Sergiusza. Ten „trójkąt bermudzki” zwany tak żartobliwie przez męża młodej adeptki literatury i osobistej biografki Sergiusza Piaseckiego, kryje wiele tajemnic z młodości. Autorka stosuje zabieg kompozycyjny –opowieść w opowieści, który daje tu interesujące rezultaty. Nurowska nie boi się tematów trudnych, kontrowersyjnych a fakty z biografii znanych postaci ze świata literatury przedstawiane są po raz pierwszy bez tajemnic. Przewijają się takie nazwiska jak J. Iwaszkiewicz, JAndrzejewski, M. Wańkowicz, S. I. Witkiewicz niekoniecznie ukazane w superlatywach. Czytelniczki, które spotkały się 18 stycznia 2017 r. przyznały że po raz pierwszy poznały tak dokładne choć niezbyt chlubne fakty z życia Miłosza.
Na spotkaniu w lutym tematem dyskusji będzie „Klątwa” M. Gutowskiej -Adamczyk.
Oprac. H. Kuleta