Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Młodzież lubi mroczne klimaty. Lubi też jasno określone sytuacje. I prostą sprawiedliwość, według której źli zostają ukarani, a dobrzy… A ci dobrzy powinni żyć długo i szczęśliwie. To znaczy – w dziecięcym, mocno bajkowym świecie ten ostatni postulat jest ważny, bo w świecie młodzieżowym – już nie. Dobrzy wcale nie żyją długo i szczęśliwie. Książka Gortata wpisuje się w oczekiwania młodszej młodzieży wręcz idealnie. Rzeczywistość rodem z baśni zostaje wywrócona na opak. Pogodne miasteczko skrywa mroczne tajemnice, a zaadoptowany na dom mieszkalny zamek jest ostoją bezpieczeństwa. W zamku nie mieszka zła czarownica, tylko osierocona dziewczynka o wrażliwym sercu. W miasteczku zamieszkują głównie tchórze, a rządzą nimi ludzie podli i chciwi. W tej powieści dobrzy nie są ładni (Ewelina jest chuda i chorowita, a o Gregorze jego własny ojciec mówił, że „nie trzeba się go bać”), ale za to potrafią być odważni. Jest też tajemniczy pan Rukkman vel tytułowy Czarny Ptak, którego tożsamości można się domyślić, choć nigdzie nie zostaje ona potwierdzona. Dla Eweliny jest on duchem opatrznościowym, opiekunem i przewodnikiem na drodze między tu a tam, między miasteczkiem a domem, między dobrem a złem, życiem i śmiercią. Śmierci jest tu zresztą zaskakująco dużo, spowodowanej różnymi przyczynami (chorobą, w wypadku, z ręki drugiego człowieka lub wywołanej siłami natury). Jednak – jak na powieść dla dzieci i młodszej młodzieży przystało – śmierć nie jest tu drastyczna ani straszna. Drastyczne jest życie. Książka spotkała się z bardzo ciepłym przyjęciem Klubowiczów, chociaż wskazywali, że początkowo wydawała im się nieco nużąca. Kto przebrnął przez pierwszy rozdział, ten dalej czytał z rosnącym zainteresowaniem. Podsumowując – Ewelina i Czarny Ptak Gortata to godna polecenia współczesna przypowieść, dotykająca spraw zasadniczych, a jednocześnie trafiająca do czytelników w różnym wieku. Moderator