Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

 Kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki odbyło się 25 maja. Tym razem czytelniczki swoją uwagę skupiły na twórczości kolumbijskiego pisarza Gabriela Garcii Marqueza, autora powieści „Miłość w czasach zarazy”, który w 1982 roku dostał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury za „powieści i opowiadania, w których fantazja i realizm łączą się w złożony świat poezji odzwierciedlającej życie i konflikty całego kontynentu”. „Miłość w czasach zarazy” i „Sto lat samotności” zostały okrzyknięte przez krytyków oraz samych czytelników na całym świecie, arcydziełami literatury iberoamerykańskiej. „Miłość w czasach zarazy” to historia niezwykłego uczucia, spełniającego się po półwieczu oczekiwania. W powieści splatają się watki dotyczące głównych bohaterów: Feminy Dazy, Florentino Arizy oraz doktora Juvenala Urbino. Akcja zaś toczy się na przestrzeni ponad 50-ciu lat. Młodzieńcza miłość Florentina Arizy do Ferminy Dazy przetrwała całe życie, aby u jego kresu znaleźć spełnienie. Początkowe „małżeństwo z rozsądku” Ferminy Dazy i doktora Juvenala Urbino, w ciągu całego ich wspólnego życia, zamienia się w więź małżeńską, której podstawą jest prawdziwa miłość. Fermina Daza w młodości odrzuciła Florentina Arizę jako człowieka nijakiego, który nie ma w sobie nic prócz uwielbienia dla niej. Obdarza go miłością na starość, kiedy jej mąż już nie żyje. Odkrywa wtedy na nowo dawnego narzeczonego i kocha już nie wspomnienie dawnych lat, ale człowieka. Powieść Marqueza ma przekonać, że miłość jest możliwa w każdym wieku, starość nie jest tu absolutnie przeszkodą. I wówczas można w pełni korzystać z uroków życia. No i czasem warto poczekać, by marzenia się spełniły.

E. Jagusztyn