Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

 Spotkanie grupy DKK w  WiMBP, Filii nr 8 „Zatoka o północy” D. Chamberlain to kolejne udane spotkanie z interesującą i niezwykłą książką. Wydarzenia przedstawione są z punktu widzenia trzech głównych bohaterek: Marii i jej dwóch córek Julie i Lucy. Są one zatem narratorkami tej historii. Mamy rok 2003. Na progu domu Julie pojawia się nieznana jej młoda kobieta, która okazuje się córką Ethana, jej przyjaciela z lat dzieciństwa i wręcza jej pewien list. Jego treść powoduje, że wracają wspomnienia sprzed 41 lat. W lecie 1962 r., gdy Julie wraz z rodzicami, dziadkami i siostrami spędzała lato w ich letnim domu nad zatoką, wydarzyła się tragedia. Została zamordowana jej najstarsza siostra, 17-letnia Isabel. Przeprowadzono wtedy śledztwo, znaleziono winnego i skazano. Sprawa została zamknięta. Z treści listu napisanego przez Neda, starszego brata Ethana i chłopaka Isabel, adresowanego do policji, wynika że niewłaściwa osoba została skazana za to morderstwo. Zatem kto zabił? Śledztwo zostaje wznowione. Zaczyna się powrót do przeszłości. Wspomnienia Marii z czasów jej młodości powodują, że wychodzą na jaw głęboko skrywane tajemnice rodzinne. Autorka nie skupia się jednak tylko na sprawie morderstwa nastolatki. Porusza wiele innych ważnych problemów, jak: rasizm, brak tolerancji czy problemy z wychowaniem dzieci. „Zatoka o północy” to znakomita, wielowątkowa powieść. Choć akcja jest spokojna, to autorka po mistrzowsku buduje napięcie do samego zakończenia. A zakończenie jest sporym zaskoczeniem. Jak zwykle książka Diane Chamberlain to galeria niezwykle ciekawych psychologicznie postaci. Każda książka tej autorki to znakomita, wartościowa pozycja czytelnicza. „Zatoka o północy” to książka, którą polecam miłośnikom dobrej powieści obyczajowej z elementami psychologii, sensacji i rodzinnymi tajemnicami.

Małgorzata Świder

Recenzje Klubowiczek: „Zatoka o północy” D. Chamberlain to powieść na pierwszy rzut oka schematyczna, ale zarazem ciekawa i intrygująca, a przy tym wielowątkowa. Akcja powieści rozgrywa się w dwóch okresach czasu. W roku 1962 i 41 lat później. Narratorkami są trzy kobiety: Maria i jej dwie młodsze córki: Lucy i Julie Bauer. Najstarsza, wówczas siedemnastoletnia Isabel, została zamordowana. Pytanie: co tak naprawdę wydarzyło się tamtej feralnej nocy? Złożoność wydarzeń i brak możności przewidzenia ich następstw stają się trudne do rozwikłania. Przyczyn może być wiele: problemy z wychowaniem dzieci, nadopiekuńczość, młodzieńczy bunt Isabel, jej kłamstwa, snobizm, klasowa duma, wczesne macierzyństwo, rozwód, trudne relacje między matką a córkami, rasizm, brak tolerancji. Przy okazji wznowionego śledztwa wychodzą na jaw rodzinne tajemnice. Ich poznanie wymagało bolesnego zmierzenia się z przeszłością, lecz dzięki odkryciu prawdy, Julie i jej najbliższe osoby mogą wreszcie zaznać spokoju. Julie, która ma teraz córkę w wieku 17 lat stara się, może nawet za bardzo, ochraniać ją przed złem świata. Kiedy tajemnica morderstwa Isabel została wreszcie wyjaśniona, Julie wyciągnęła prawidłowe wnioski i uporządkowała relacje z córką. Książka wywiera silne wrażenie, jest miejscami porywająca, a mimo to pozostawiła we mnie uczucie smutku i bezsilności.

Bogdana Turzańska

Diane Chamberlain to autorka, której książki bardzo lubię. Podoba mi się tematyka jej powieści, sposób prowadzenia akcji, ciekawa narracja. W „Zatoce o północy” autorka podjęła temat morderstwa młodej dziewczyny Isabel w czasie letnich wakacji spędzanych z rodziną. To, co wydarzyło się tamtej nocy, odcisnęło piętno na pozostałych i miało wpływ na wszystkie bliskie Isabel osoby. Książka przedstawia ludzi i towarzyszące im wydarzenia w sposób jak najbardziej realny. To co przytrafiło się tej rodzinie mogłoby przytrafić się każdemu z nas. Podobało mi się, że autorka nie skupiła się tylko na rozwikłaniu zagadki tej śmierci, ale na skomplikowanych relacjach międzyludzkich. „Zatoka o północy” to książka, którą na pewno warto przeczytać.

Wiesława Szczoczarz