Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

 Spotkanie w Oddziale dla Dzieci i Młodzieży

 "Powiedz wilkom, że jestem w domu" to debiutancka powieść Carol Rifki Brunt. Niedługo po premierze w 2012 roku "Powiedz wilkom..." zostało uznane za jedną z najlepszych książek młodzieżowych między innymi przez The Wall Street Journal. W 2013 powieść otrzymała  nagrodę Alex od Young Adult Library Services Association.

Historia przedstawiona jest z punktu widzenia nastoletniej June mieszkającej z rodzicami i starszą siostrą, Gretą. June uważana jest za dziwadło, ubiera się staromodnie i cały czas nosi średniowieczne botki. Fascynuje ją średniowiecze, jej ulubionym miejscem jest las, a najlepszym przyjacielem jest jej wujek Finn, z którym od zawsze spędzała mnóstwo czasu. Łączy ich niezwykła więź, która jest przedmiotem zazdrości Grety. Kiedy Finn umiera  na  AIDS, June wydaje się, że cały jej świat legł w gruzach i nikt już nigdy nie będzie w stanie zastąpić jej ukochanego wujka. Okazuje się jednak, że June nie była jedyną bliską dla Finna osobą i nie tylko ona darzyła go wyjątkowym uczuciem...

Carol Rifka Brunt z doskonałym wyczuciem pokazuje świat zagubionej nastolatki i porusza przy tym  wiele istotnych tematów. Powieść jest niczym pamiętnik, zapiski głównej bohaterki, w których wyraża ona cały swój smutek, nieszczęście i samotność. Czytając, wczuwamy się w rolę głównej bohaterki i odczuwamy jej gorycz oraz wielkie poczucie straty, co jest na początku wręcz przytłaczające. Autorka przedstawia autentyczny portret zagubionej zamkniętej w sobie nastolatki. Cierpienie June pogłębia poczucie winy – ponieważ darzyła Finna nie tylko  miłością siostrzenicy. Okazuje się, że tak naprawdę nie wiedziała wszystkiego o swoim ukochanym chrzestnym, a o bezcenne chwile, które spędzała z Finnem, zazdrosna była nie tylko Greta, ale też ukochany wujka. To właśnie przyjaźń
z Toby’m sprawia, że June dojrzewa, odnajduje w sobie siłę do życia bez Finna. Z ufnego dziecka staje się mądrą kobietą, która mimo zaledwie czternastu lat lepiej rozumie niektóre sprawy niż dorośli.

Naszą uwagę zwróciły świetnie pokazane relację międzyludzkie; relacje pomiędzy siostrą a bratem - mamą June i wujkiem Finnem, pomiędzy siostrami – June i Gretą  oraz przyjaźń między nastolatką a jej wujkiem – June i Finn, a następnie przyjaźń pomiędzy June, a umierającym na AIDS Toby’m. Wszystkich łączy ogromna miłość, a jednoczenie dzieli ich zazdrość oraz poczucie zdrady i osamotnienia. Wszyscy bohaterowie są jak żywi – mają swoje pragnienia, lęki i obawy, które wpływają na ich zachowania. Greta jest cudownym dzieckiem, z którym rodzice wiążą wielkie plany. Sama Greta chce nie chce tak szybko dorastać, pragnie jeszcze być dzieckiem. Przez to czuje się bardzo samotna i opuszczona, chce przyjaźni z siostrą, ale nie potrafi zaakceptować więzi pomiędzy Finne’m a June i jest ogromnie zazdrosna o ich relację. Samotność szesnastoletniej Grety objawia się alkoholizmem, który jest jak wołanie o pomoc. Toby, wieloletni przyjaciel Finna nigdy nie został zaakceptowany przez jego rodzinę, a przede wszystkim matkę dziewczynek, która obwinia go o chorobę swojego brata i nakazuje całej rodzinie ignorować Tobiego. Przyjaźń między June a Tobym zmienia życie całej rodziny i leczy wszystkie rany.

"Powiedz wilkom, że jestem w domu" to niezwykle melancholijna powieść. Historia zaczyna się w roku 1986, kiedy to AIDS było jeszcze nową, nieznaną chorobą. Obok zwyczajnych problemów wieku dojrzewania i relacji rodzinnych, autorka porusza problem AIDS, społecznego wykluczenia, bezsilności  w walce z chorobą oraz tego jak odnaleźć się w sytuacji straty. Wszystko to tworzy bardzo emocjonalny klimat. Samo przedstawienie tematu AIDS, które jak każda poważna choroba dotyka całą rodzinę chorego, dodaje powieści autentyczności i uniwersalnego wydźwięku. Czy i w dzisiejszych czasach AIDS nie jest spychana do tematów tabu?

oprac. Agnieszka Dworak