Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Dnia 11.03.2015 r spotkali się Klubowicze Dyskusyjnego Klubu Książki dla dzieci działającego przy Bibliotece Publicznej w Nagoszynie na którym omawiano książkę Danuty Wawiłow pt.,,Wszędzie pachnie czekoladą”.

"Wszędzie pachnie czekolada" Danuty Wawiłow, którą zilustrowała Joanna Rusinek. 30 dowcipnych, klimatycznych wierszy wprowadza nas w świat codziennych i niecodziennych zdarzeń i postaci. Czego tu nie ma... Jest człowiek ze złotym, gadającym na deszczu parasolem, jest dziwny kot, który udawał fokę, kuzyn Fabian Kowalski, który wszystko przerabiał i szpak, który kracze jak wrona... A mnie najbardziej podoba się "Drynda":
To  książka w kratkę z serii „Wierszem napisane" Literackiego Egmontu, zbiór 30 wierszy, starszych i nowszych, o różnej tematyce. Niektóre znane dzięki muzycznym interpretacjom m.in. Ani Brody czy zespołu „Nie wiem kto" (przoduje tutaj wiersz pt. „Szybko!"), inne widziane po raz pierwszy... Coś, co je łączy, to dziecięce widzenie świata autorki, pełne fantazji, wymyślonych strachów, znudzenia sprawami dorosłych, zadziwienia codziennymi zjawiskami. Tym, że ptak śpiewa, krowa muczy, a drzewo zgubiło liście na jesień i trzeba je trochę pocieszyć.

Czekolady tutaj niewiele, może tylko w wierszu tytułowym, otwierającym zbiór. Za to są rodzice, rodzeństwo, marzenie o własnym psie, chowanie się pod kołdrą, gdy zapada zmrok, zasypianie w szafie, spacery, zabawy... I prosty, niewymuszony język, i jego melodyjność, i nieograniczone możliwości wyobraźni, która z kota potrafi zrobić fokę, a króla zamknąć w trójkątnej sali i posadzić na trójkątnym tronie. Wszystko może się tu zdarzyć i wszystko będzie równie prawdopodobne. Poezja dziecięca wciąż goni za prozą, a przecież tak wiele można w niej zawrzeć na zaledwie kilku stronach. Warto czasem po nią sięgnąć, by zasmakować innego języka, metafory i radości z odczytywania nowych znaczeń pozornie znanych słów. To piękny przekaz wprost do serc najmłodszych czytelników - wrażliwych, nieobojętnych jeszcze na sygnały, jakie wysyła świat. A do tego cudne wplecenie ilustracji Joanny Rusinek w teksty. Przepięknych ilustracji, zaznaczmy. Kolorowych, barwnych, delikatnych, fantazyjnych, nie zawsze dosłownych... W niektórych tekst jest tak wkomponowany, jakby sam w sobie stanowił ich element. Można się nawet zastanawiać, co było pierwsze: wiersz czy ilustracja? Jedno jest pewne: słowa i obrazy świetnie ze sobą „gadają", zupełnie jak w wierszu „Człowiek ze złotym parasolem", tyle że tym samym językiem wyobraźni, a nie „po parasolsku". Polecam ku zachwytom nad... dziecięcymi zachwytami! Wiersze Danuty Wawiłow są trochę jak ten zapach – nie dają „żyć w spokoju”. Rozśmieszają dowcipem, zaskakują różnorodnością, wzruszają dzieci i dorosłych, zmuszają do namysłu już kolejne pokolenia. Ilustracje Joanny Rusinek, malarskie, ciepłe i pełne intrygujących detali,dodają kolejną pachnącą nutę do tej mnogości.