Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

C.S.Lewis: "Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i stara szafa"

Na styczniowym spotkaniu DKK trwała ożywiona dyskusja o książkach C.S. Lewis’a. Cykl siedmiu fantastycznych opowieści o Narnii podobał się wszystkim klubowiczkom bez względu na wiek. Sukces poczytności powieści tkwi z pewnością w świetnie skonstruowanej fabule, ciekawych bohaterach, świecie pełnym magii, który potrafi czytelnika porwać  i oczarować. "Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i stara szafa" to znana większości młodzieży i dzieciom opowieść o czwórce rodzeństwa. Jest to pierwsza część cyklu powieści o krainie,  w której dobro zwycięża nad złem, w której żyją niespotykane postacie, nad którą czuwa niesamowity lew Aslan, w której władza przekazana jest młodym bohaterom... W tej części Łucja, Zuzanna, Edmund i Piotr po raz pierwszy dostają się do Narnii. Poznają jej niesamowite oblicze i spotykają rzeczy, o których mogli tylko śnić. Jednak nie jest to podróż wypoczynkowa, muszą oni stawić czoło złej czarownicy i ocalić Narnię. Dla dzieci książka   ta nie jest łatwa do czytania, z chęcią oglądają one jednak film na jej podstawie. Nie sądze, by czytanie tej powieści sprawiło trudność młodzieży. Zachęcam ją więc do przeczytania nie tylko pierwszej części, ale i całego cyklu Opowieści z Narnii.

                                                                                                                                        Klaudia

W drugiej części główni bohaterowie zostają wezwani do Narnii przez Kaspiana, prawowitego władcę krainy. Okazuje się, że w Narnii zaszło sporo zmian w trakcie ich nieobecności. Rzeź, jaka spotkała krainę pochłonęła bardzo dużo ofiar. Młodzi bohaterowie mają przywrócić ład i porządek w krainie, czy im się to uda? Czy przyjaźń i dobroć zwyciężą najeźdźców? Czy legendarny lew obroni swoją krainę? Tego wszystkiego dowiecie się z drugiej częśći "Opowieści z Narnii"

                                                                                                                                                                                  Justyna

 Trzeci tom z cyklu Opowieści z Narnii jest pełen niespodziewanych zwrotów, a wartka akcja nie pozwala czytelnikowi się nudzić. Książka opowiada o niebezpiecznych przygodach Księcia Kaspiana, który udał się na poszukiwanie zaginionych stryjów. Towarzyszą mu Łucja i Edmund i ich nieznośny kuzyn Eustachy. To, co zrobiło na mnie największe wrażenie, to postawa bohaterów, którzy postępują honorowo, a dobro przyjaciół przekładają nad własne korzyści. Podobała mi się również przemiana Eustachego, a uzupełnienie fabuły magią sprawia, że lektura jest tylko bardziej interesująca.

                                                                                                                                                                                   Sylwia           

„Srebrne krzesło” to jedna z części cyklu „Opowieści z Narnii”. Nie jest to już historia rodzeństwa Pevensie, mamy do czynienia z Eustachym, bohaterem III części i Julią, jego koleżanką z klasy. Uciekając przed szkolnym gangiem, proszą Aslana o pomoc. I zostają przeniesieni do Narnii.Ich zadaniem jest odnalezienie syna księcia Kaspiana, którego poznaliśmy w dwóch poprzednich tomach (tj. Kaspiana). Jak to u Lewisa występują motywy baśniowe, np. mówiące zwierzęta, odwołania do religii. Łatwo się czyta, ponieważ autor napisał ją dla dzieci, jednak każdy może po nią sięgnąć. Jeśli jesteś ciekawy, gdzie jest Rilian, syn Kaspiana; jeśli chcesz bardziej poznać Aslana; sprawdzić, czy Eustachy jest dalej tak męczący i oczywiście, skąd wziął się tytuł powieści, sięgnij koniecznie po tę książkę!

                                                                                                                                           Aneta

 „Opowieści z Narnii. Ostatnia bitwa” to ostatnia książka z cyklu i według mnie jedna  z lepszych. Pięknie podsumowuje ona to co się zdarzyło i ukazuje w pewnym sensie koniec świata, a także jego wcześniejszą zapowiedź. Pokazuje ona symbolicznie i alegorycznie wady ludzi oraz ich słabości. Książka ta nawiązuje do Pisma Świętego, a dokładniej do Apokalipsy.

Moim zdaniem jest to świetna książka, która ukazuje jak ważne jest by żyć każdym dniem, ale także by żyć dobrze, by na końcu świata lub po prostu końcu naszego istnienia móc trafić do nieba. Uważam, że ta powieść pokazuje nam także jakie są nasze wady i jak łatwo można się pomylić. Polecam tą książkę każdemu, ponieważ każdy znajdzie w niej coś dla siebie.

                                                                                                                                            Aneta