Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

W swojej najnowszej książce autorka pisze o uczuciu bycia samotnym. Bohaterowie występujący są samotni nie mając na to wpływu,lub z własnej woli.Oprócz różnego rodzaju problemów z jakimi boryka się młodzież, która twierdzi, że " samotność w dzisiejszym świecie to norma" i nie potrafi odnaleźć się w nowej rzeczywistości, niektórzy czują się wyeliminowani, żyją z boku gdzieś na marginesie.Wiktor nastolatek nie znający ojca, którego matka wyjechała za granicę i mało się z nim kontaktuje opiekuje się chorą babcią do tego stopnia,że zarobione dorywczo pieniądze przeznacza na zakup lekarstwa dla niej. Autorka zwraca uwagę na szacunek do ludzi starszych.

Joanna przyjechała do Polski z Syrii i trudno jej odnaleźć się  wśród nowych kolegów. Sierota mieszkająca z siostrą poświęcającą jej niewiele czasu, czuję się samotną i pisze ciągle listy do nieżyjącej matki.Zosia nauczycielka przyrodnia siostra Joanny mimo znakomitych relacji z uczniami, żeby nie sprawić siostrze przykrości rezygnuje ze spotkań z Krzysiem.Kaja ma kompleksy na punkcie nadwagi i również czuje się samotna.Na zakończenie jednak każdy odnajduje tę drugą osobę i rodzi się uczucie.

 Podsumowując  - z samotnością można sobie poradzić, a może nawet w pobliżu jest osoba , która równie jak my jest samotna i wystarczy wyciągnąć do niej rękę? 

Książka polecana dla zagubionej młodzieży, poucza, że  mimo przeciwności losu nie należy się załamywać a poukładać życie na nowo. 

Czyta się super.