Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

„MOJE DRZEWKO POMARAŃCZOWE” JOSE MAURO VASCONCELOS. Spotkanie DKK dla młodzieży w Oddziale dla Dzieci i Młodzieży – relacja

„MOJE DRZEWKO POMARAŃCZOWE” JOSE MAURO VASCONCELOS.
Spotkanie DKK dla młodzieży – Oddział dla Dzieci i Młodzieży

Czy można być dorosłym mając pięć lat?

Ból zaczyna się dopiero wtedy, kiedy boli nas calutkie serce i zdaje się nam, że zaraz przez to umrzemy i na dodatek nie możemy nikomu zdradzić naszego sekretu. Ból sprawia, że nie chce nam się ruszyć ani ręką, ani nogą, ani nawet przekręcić głowy na poduszce.

Jose Mauro Vasconcelos, „Moje drzewko pomarańczowe”

Lipcowe spotkanie DKK dla młodzieży związane było z kultową powieścią jednego z najwybitniejszych przedstawicieli literatury brazylijskiej XX w., jakim jest Jose Mauro Vasconcelos. „Moje drzewko pomarańczowe” to historia niespełna sześcioletniego Zezé, pochodzącego z biednej brazylijskiej, wielodzietnej rodziny. Chłopiec jest niezwykle wrażliwy i inteligentny jak na swój wiek. Potrafi już czytać i ma własny pogląd na sprawy dorosłych i na życie. Dzięki wspomnieniom ukazanym w książce Vasconcelos’a możemy cofnąć się w czasie, aby zobaczyć Brazylię lat 30. XX w., z jej rosnącym bezrobociem, postępującą pauperyzacją, kontrastami społecznymi. Małego Zezé poznajemy w momencie, gdy jego tato traci pracę. Oczami dziecka widzimy jak zmieniają się relacje w borykającej się z biedą rodzinie. Niestety sam główny bohater postrzegany jest przez wszystkich jako „diabeł wcielony”, który jest nieodpowiedzialny i wciąż psoci.

Chłopiec, który tak naprawdę jest po prostu ciekawy świata, ciągle wpada w jakieś kłopoty, za co jest surowo karany.

Historia Zezé jest niezwykle przejmująca, a świat pięciolatka pełen jest chwil radosnych i zabawnych oraz gorzkich i przygnębiających. Mały Zezé dużo wie o życiu. Wie, co to głód, bieda, smutek i cierpienie. Ma 5 lat i musi się opiekować młodszym bratem, co więcej umie już czytać, więc musi chodzić do szkoły. Rozumie potrzeby bezrobotnego ojca i młodszego brata, ale jego potrzeb nie dostrzega prawie nikt. Zezé jest wrażliwy, ma niezwykłą wyobraźnię, własny świat, w którym rozmawia z drzewkiem pomarańczowym i tworzy dla swego braciszka wspaniałe opowieści, a w jego piersi wibruje głos ptaszka. Daje innym swą miłość, ale niewiele dostaje w zamian. Chłopiec jest pełen życia, ma mnóstwo pytań. Jest przy tym wrażliwy na los innych. Mimo, iż sam nie miał pieniędzy na jedzenie, potrafił podzielić się szkolnym śniadaniem z Dortilią – murzyńską dziewczynką, z którą nikt nie chce się bawić, bo jest czarna i bardzo biedna. Zezé pomaga jej, gdyż nauczono go, że powinien dzielić biedę z tymi, którzy są jeszcze biedniejsi niż on sam.

Historia chłopca urzekła Klubowiczów swoją prawdziwością. Zgodnie stwierdzili, że mimo iż jest on bardzo mądry, potrzebuje wsparcia, miłości i uwagi, jak każde dziecko w tym wieku. Świat marzeń, w który uciekał Zezé od niezrozumienia dorosłych, zachwyca prostotą i dziecięcą wrażliwością. Zapewne każdy z nas miał kiedyś swoje małe drzewko pomarańczy, które było towarzyszem zabaw i powiernikiem sekretów. Życiowa mądrość jaka przebrzmiewa w słowach pięciolatka sprawia, że przypomina on „Małego Księcia” Antoine'a de Saint-Exupéry'ego – równie samotnego i spragnionego miłości i akceptacji. Nostalgiczny klimat powieści w połączeniu z cierpieniem dziecka sprawiają, że książkę pamięta się jeszcze długo po przeczytaniu.

Agnieszka Dworak

 Opinie klubowiczów:

Wspaniała książka o dzieciństwie i dorastaniu. Niesamowity język i główny bohater, który na długo zapada w pamięć.

Weronika

 -------------------------------------------------------------------------

GALERIA

*Zdjęcia z wizerunkami dzieci umieszczono na stronie www za zgodą rodziców i opiekunów.