Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Kradzione róże – spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki

Tradycyjnie już w ostatnią sobotę miesiąca, po raz pierwszy w kolejnej edycji nastolatki zrzeszone w Dyskusyjnym Klubie Książki spotkały się w Oddziale dla Dzieci i Młodzieży WiMBP w Rzeszowie, aby rozmawiać Godzinami o książkach i o literaturze. Tym razem dziewczyny wymieniały się opiniami, wrażeniami i refleksjami dotyczącymi powieści Kradzione róże  Anny Łaciny.

Autorka w swojej najnowszej powieści porusza temat odpowiedzialności i zaufania, jakim można obdarzyć drugą osobę oraz skalę uzależnienia od drugiego człowieka. Interesujące wydarzenia i wspaniałe opisy Grecji i jej pejzaży wciągają bez reszty, pragniemy się tam znaleźć razem z bohaterami, z Jaśminą, która decyduje się na podróż z przyjaciółmi do Grecji Przeżywamy również wakacyjne wydarzenia, które przytrafiają się Róży, biorącej udział w pielgrzymce do Częstochowy. Niby zwyczajne przygody w miarę rozwoju akcji coraz bardziej się komplikują…

Kradzione róże tak jak i wcześniejsze powieści Czynnik miłości, Sześć Dominika autorstwa Anny Łaciny poruszają różne wątki ważne w życiu młodych ludzi, dlatego też warto po nie sięgać. Nastolatki skupione w DKK przy Oddziale dla Dzieci i Młodzieży, stęsknione kolejnych debat o przeczytanych tekstach okazały się wymagającymi odbiorcami, twierdząc m.in.:

• „Spodobało mi się niejednoznaczne nawiązanie tytułu do fabuły powieści, atrakcyjnie przedstawiona Grecja, mniej zanadto przeplatane wątki wydarzeń ” (Kasia)
• „ Poruszający jest wątek uzależnienia od kogoś kto potrafi manipulować emocjami i wpływać na decyzje drugiej osoby” (Paulina)
  
• „Bardziej podobał mi się wątek przygód Irminy, był bardziej wiarygodny” ( Klaudia)
  
• „Powieść napisana jest lekko, wzrusza , ale też drażni bezradność Róży” ” (Kinga)
  
• „Nie mogę zrozumieć dlaczego inteligentna pozwoliła na utratę kontaktu z rodzicami. Nie rozumiem Róży” (Magda)
  
• „Po lekturze tej powieści pomyślałam, że trzeba w stosunku do obcych ludzi stosować regułę ograniczonego zaufania, bo można się w życiu bardzo rozczarować. Chętnie porozmawiałabym z autorką” (Daria)