Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

„WSZYSTKIE MOJE MAMY” RENATY PIĄTKOWSKIEJ w Filii nr 7 – relacja

„WSZYSTKIE MOJE MAMY” RENATY PIĄTKOWSKIEJ – Filia nr 7

29 maja 2014 r., w Filii nr 7 WiMBP w Rzeszowie, odbyło się spotkanie autorskie ze znaną i cenioną pisarką dla dzieci i młodzieży – Renatą Piątkowską oraz z pełniącą funkcję lektora – Malwiną Kożurno. Udział w tym spotkaniu wzięli uczniowie z kl. VIm (20 osób) z Zespołu Szkół Muzycznych nr 2 (op. Małgorzata Zajączkowska) i z kl. VIa (17 osób) i VIc (25 osób) ze Szkoły Podstawowej nr 25 (op. Katarzyna Mucha).

Temat spotkania „WSZYSTKIE MOJE MAMY”, nawiązywał do książki (autorstwa naszego Gościa) o tym samym tytule, opowiadający o losach legendarnej, ale mało znanej wśród dzieci i młodzieży – Ireny Sendlerowej, która zmarła stosunkowo niedawno, bo w 2008 r., mając 98 lat. Bohaterem wspomnianej książki jest m.in. Szymon Bauman, który opisuje swoje życie w Getcie i pomoc Ireny Sendlerowej.

Renata Piątkowska rozpoczęła od wspomnień dotyczących Ireny Sendlerowej, która w dzieciństwie usłyszała od swojego ojca: Gdy ktoś tonie należy podać mu rękę. Wówczas Irena nie rozumiała tego, ale będąc już osobą dorosłą i pomagając, podczas II wojny światowej, z Getta ocalić ludzkie życie, zrozumiała, że tam toną żydowskie dzieci i trzeba je ratować.

Nie była agentem i szpiegiem, który posiada najnowocześniejszy sprzęt. Była osobą, która miała tylko jedno własne życie – podkreśliła Piątkowska. Przychodząc do Getta mówiła: oddajcie mi dzieci, a ja je uratuję. Działała pod pseudonimem „siostra Jolanta”. Brała dzieci, np. niemowlęta, usypiała luminalem i przekazywała je w pudełku do wywiezienia wraz ze śmieciami na drugą stronę muru. Tam przygotowywano już papiery dla dziecka i dawano do rodziny zastępczej. Jej obowiązkiem było zabrać dziecko i zapewnić nowy dom. Dokumenty oraz pieniądze przekazywane były przez organizację żydowską Radę Pomocy Żydom – „Żegotę”. Najtrudniejsze dla Ireny Sendlerowej było odbieranie dzieci matkom, które wiedziały, że widzą je po raz ostatni. Wszystkie nazwiska dzieci oraz ich fałszywe dane przechowywane były przez nią w słoiku i ukryte pod jabłonką, w miejscu dla niej wiadomym, przy ul. Lekarskiej 9 w Warszawie. Dziś jest tam ławeczka upamiętniająca to miejsce. Nie było jedzenia, panował głód. Za kosztowności można było kupić łyżeczkę ryżu od herbaty. Był to gest dobroci dla sąsiada. Dlaczego ryż, bo ryż pęcznieje pod wpływem wody i dzięki temu można było z niego ugotować zupę – dodała Renata Piątkowska.

Irena Sendlerowa – cichy bohater tamtych dni – uratowała 2,5 tys. Światów. Prawie wszystkie dzieci przetrwały wojnę. Za swój trud została nagrodzona izraelskim medalem „Sprawiedliwi Wśród Narodów Świata” (1965 r.), uhonorowanym przez Instytut Yad Vashem w Izraelu. Kto ratuje jedno życie, ratuje cały świat – taki napis znajduje się na wspomnianym medalu. O swej przeszłości Sendlerowa nie wspominała wcale. Po wojnie zajmowała się domami dziecka i domami starców. Przygarniała dzieci, które utraciły swoich rodziców podczas wojny, jak i osobami starszymi, które nie miały domów. Powołała Ośrodek Opieki nad Matką i Dzieckiem. Potem przez ostatnie lata do przejścia na emeryturę pracowała, jako bibliotekarka. Do 1999 r. niewiele osób o niej wiedziało.

Jej przesłaniem było stwierdzenie: Dopóki będę żyła, dopóki mi sił starczy, zawsze będę mówiła, że najważniejsze na świecie i w życiu jest dobro. Nie ważne czy ktoś jest Żydem, Włochem, czy jest innej narodowości, jakie ma wyznanie, jaki kolor skóry. Ważne by był dobrym człowiekiem – dodała Renata Piątkowska. Na całym świecie ludzie wiedzą o Irenie Sendlerowej, u nas jest to pewne niedopatrzenie. Jeżeli się o niej nie mówi, to jest to nasz błąd, nas ludzi dorosłych, że wam o tym nie mówiliśmy – podkreśliła Renata Piątkowska.

Kończąc spotkanie nasi Goście zaapelowali do jego uczestników o popularyzację osoby Ireny Sendlerowej włączając się w tzw. murale – malowidła wykonywane na ścianie – (sztuka „street artu”).

Obecnych było 62 uczestników.

Dziękujemy Renacie Piątkowskiej i Malwinie Kożurno za udział w spotkaniu autorskim.

Dyrekcji i pracownikom Młodzieżowego Domu Kultury dziękujemy za przygotowanie sali i pomoc w realizacji spotkania.

oprac. Anna Kurowska

_________________________________________________________________________________________

GALERIA