Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

„Najpiękniejsza na niebie” Małgorzaty Wardy – spotkanie DKK dla dorosłych w Filii nr 5 – relacja

„Najpiękniejsza na niebie” Małgorzaty Wardy –

spotkanie DKK dla dorosłych –

Filia nr 5

Są takie książki, które swą wymową i sposobem przekazu wywołują bardzo mocne emocje w czytelniku. Bez wątpienia należy do nich „Najpiękniejsza na niebie” Małgorzaty Wardy. Powieść, o której rozmawiałyśmy 27 stycznia 2017 r. w piątkowy wieczór podczas spotkania DKK dla dorosłych w Filii nr 5.

Książka okazała się ciekawym tematem do dyskusji, zrodziła żywe komentarze i refleksje. Trudno przejść obojętnie wobec tematu porzucenia przez matkę dwójki małych dzieci. Klubowiczkom, w większości matkom, nie mieściło się to w głowie. I nawet okoliczności łagodzące, typu młody wiek matki, brak odpowiedniego wzorca, wreszcie fakt, że sama była porzucana, nie wzbudziły zrozumienia dla jej okrucieństwa. Bo okrucieństwem było, zostawienie 2,5-letniej dziewczynki samej w pociągu, a pół roku później jej 3-letniej siostry na dworcu.

Jechałyśmy pociągiem do Gdyni, powiedziałaś, że pójdziemy na bulwar, ale zabrałaś tam tylko mnie! Joasię zostawiłaś w pociągu, kazałaś jej zamknąć oczy, a mnie złapałaś za rękę! (…) – Jak mogłam zapomnieć? – szepcze. – Byłam z nią w pociągu, trzymałyśmy się za ręce… Mój Boże, co ta kobieta zrobiła? Co ona zrobiła nam wszystkim?

Tak ten traumatyczny moment wspomina dorosła już Sylwia – owa trzylatka. Przez całe życie (została adoptowana w wieku 7 lat) zmagała się ze wspomnieniem, którego długo nie umiała nazwać. Porzucenie i rozdzielenie z siostrą bliźniaczką, mimo iż wydarzyło się we wczesnym dzieciństwie sprawiło, że nie potrafiła do końca cieszyć się z tego, co miała: z mądrej, wrażliwej córeczki, oddanego partnera, stabilnej pozycji zawodowej. Czuła silną potrzebę poznania swoich korzeni, aby raz na zawsze uporać się z przeszłością. By sprawdzić, czy przeczucie i skrawki dziecinnych wspomnień dotyczących posiadania siostry jej nie mylą. Dodatkowo, biologicznej rodziny poszukiwała z uwagi na nieuleczalną chorobę, z którą się zmagała (anemia aplastyczna). Pomocny mógł okazać się przeszczep szpiku, najlepiej od spokrewnionej osoby. Gdy współpracująca z nią dziennikarka, nagłośniła jej historię w mediach, telefon się rozdzwonił. Niestety środki masowego przekazu, relacjonując życie bohaterki, skupiły się na chorobie Sylwii, trudnych doświadczeniach w dzieciństwie, a z biologicznej matki zrobiły biedną dziewczynę, niewydolną wychowawczo ze względu na przedwczesne macierzyństwo. O tym, że zostawiła dwoje dzieci właściwie – na pastwę losu, nikt już nie wspominał, zresztą skupiono się na jednym dziecku. Kreowanie wizerunku w mediach stanowiło zatem przedmiot rozmowy w DKK. Jednak najwięcej uwagi Panie poświęciły kwestiom relacji i więzi między rodzeństwem oraz traumatycznym przeżyciom i ich wpływie na życie dorosłych już ludzi. Wspominały wydarzenia ze swojego dzieciństwa, kiedy np. zgubiły się w sklepie, czy w polu kukurydzy, a poczucie strachu z tamtych chwil pamiętają do dziś.

W odbiorze przeżyć bohaterki powieści M. Wardy, pomocna okazała się również książka Marii Łopatkowej „Samotność dziecka”. Praca wydana w 1989 r., w której autorka bada dzieci porzucane, czy pozostawiane w różnych ośrodkach opieki czasowej. Okazuje się, że już w latach 80. pedagodzy zwracali uwagę na istotę więzi między matką a dzieckiem, i pokazywali czym przerwanie owej więzi grozi.

Reasumując, „Najpiękniejsza na niebie” to lektura godna polecenia. Napisana bardzo obrazowym językiem, z umiejętnie budowanym napięciem, długo pozostaje w pamięci odbiorców.

Aldona Wiśniowska

-------------------------------------------------------------------------