Stronę odwiedzono:
27105724 razy
|
Poetycka „Wyprawa do lasu”
„Drzewa ogromne, że nie widać szczytu,
Słońce zachodząc różowo się pali
Na każdym drzewie jakby na świeczniku,
A ludzie idą ścieżką, tacy mali.
(…)”
Cz. Miłosz, Wyprawa do lasu
By uczcić 100. rocznicę urodzin Czesława Miłosza, Młodzi Miłośnicy Literatury z Filii Nr 5, wybrali się na pieszą wędrówkę do lasu w Przylasku.
Tam, pośród zieleni drzew, w ciszy leśnego boru, czytaliśmy wiersz wieszcza „Wyprawa do lasu” i staraliśmy się odnaleźć, użyte przez autora środki poetyckie.
Młodzież przyznała, że taka forma obcowania z poezją, ułatwia im zrozumienie tekstu. Lepiej także wczuwają się w jego nastrój. Stojąc w borze, na wyciągnięcie dłoni mając wysokie, olbrzymie drzewa, czujemy atmosferę wiersza, w którym już w pierwszej strofie Miłosz poprzez kontrast ogromnych drzew i małych w stosunku do nich ludzi, eksponuje potęgę przyrody wobec człowieka.
Malowniczy i zarazem baśniowy charakter tekstu, podkreślają metafory oraz epitety opisujące kolory zachodzącego słońca, które pali się na każdym drzewie, jak na świeczniku, przez co możemy dostrzec dary wiezione karocą dla niewidzialnych królów…
Niestety, tego pejzażu nie było nam dane ujrzeć, bo zaczął padać deszcz. Za to zrozumieliśmy, że przyroda jest niegasnącą formą inspiracji.
Aldona Wiśniowska