Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie

Razem raźniej! – spotkanie w Filii nr 20 traktujące o integracji z osobami niesłyszącymi i niemówiącymi- relacja

Razem raźniej! – spotkanie w Filii nr 20 traktujące o integracji

z osobami niesłyszącymi i niemówiącymi

Tym razem w ramach cyklu spotkań „Razem raźniej!” 29 marca w Filii nr 20 Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Rzeszowie dowiedzieliśmy się jak porozumiewają się z nami osoby niesłyszące, niemówiące lub posiadające problemy z artykulacją. Naszym gościem ponownie była mgr Anna Kowal-Jóźwik, oligofrenopedagog, na co dzień pracująca w Zespole Szkół Specjalnych im. UNICEF w Rzeszowie. Dzieciom uczestniczącym w spotkaniu przedstawiła się w dość nietypowy sposób. Nie ona opowiedziała o sobie lecz tajemniczy głos, ukryty w urządzeniu zwanym syntezatorem mowy. Pomaga on wypowiedzieć się tym, którzy nie mogą tego zrobić samodzielnie.

Nasz gość przygotował wiele zabaw mających na celu ukazanie dzieciom jak czują się osoby niesłyszące, aby mogły je lepiej zrozumieć. Dzięki temu przekonaliśmy się, że możemy im pomóc podczas budowania wzajemnej relacji. Należy mówić wyraźnie, nie zasłaniać ust i nie odwracać głowy. Mowa powinna być spokojna, wyraźna, a komunikaty zwięzłe. Wbrew pozorom nie powinno się też krzyczeć, bo to może wywoływać wibracje w aparacie słuchowym i powodować ból.

Osoby niemówiące często polegają na gestach i mimice twarzy rozmówcy, poza tym zawsze przydatne są obrazki. Dzięki nim możemy stworzyć plan całego dnia, o czymś opowiedzieć, ale przede wszystkim zakomunikować czego potrzebujemy, co robimy i co czujemy. Każdy uczestnik spotkania chciał ułożyć własną historię z przyniesionych pcs-ów i piktogramów.

Jednak to jeszcze nie wszystko. Naprawdę ciekawe okazały się przeróżne syntezatory dźwiękowe. Na ich klawiaturach możemy dostrzec obrazki, przydatne dzieciom, które jeszcze nie potrafią  czytać. Naciśnięcie danego wzoru powoduje włączenie się głosu, który mówi za nas to co właśnie chcemy przekazać. Z pomocą tych urządzeń byliśmy w stanie przeczytać bajkę czy wyrecytować wiersz.

Ponownie dostrzegliśmy co nas łączy. Wszyscy mamy te same potrzeby i w podobny sposób spędzamy czas. Po prostu niektórzy z nas potrzebują gestów, obrazów oraz różnych mechanizmów aby o tym wszystkim opowiedzieć. Możemy zbudować wspaniałą relację. Naprawdę potrafimy się ze sobą porozumiewać, musimy tylko wiedzieć jak. Nasze wspólne spotkanie pokazało, iż bariery nie istnieją, potrzebna jest tylko pomoc kogoś lub czegoś by się zrozumieć. Czasem słowa są zbędne, bez nich także możemy mile spędzić wspólny czas.

Sylwia Wierzbińska

--------------------------------------------------------------------------------------

GALERIA