Stronę odwiedzono:
27103372 razy
|
WŁADYSŁAW BRONIEWSKI
Nie wiem, co to poezja
nie wiem , po co i na co,
wiem, że czasami ludzie
czytają wiersze i płaczą,
a potem czasami piszą,
mozolnie i nieudolnie,
by od dławiącej ciszy
łkające serce uwolnić (…)
***
W dniu 19 maja 2011 r. w Filii nr 10 WiMBP w Rzeszowie o godz. 15.30 odbyło się kolejne spotkanie słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Mottem prelekcji wygłoszonej przez panią Urszulę Lewandowską było : „Poezja polska i własna”. Prelegentka rozpoczęła potkanie odczytaniem fragmentu dzieła Juliusza Słowackiego pt.: „Ojciec Zadżumionych”, przybliżyła pojęcie, znaczenie i rolę poezji.
Człowiek rodząc się nie dziedziczy kultury automatycznie, ale dziedziczy potrzebę wartości, umiejętności rozpoznawania i rozumienia świata, który przemawia do niego i domaga się odczytania. W poezji „tu i teraz” może znaczyć „wszędzie i zawsze”, „ja” może znaczyć „ty”, „on i my wszyscy”. Wszystko jest poezją i każdy jest poetą.
Do czytanych wierszy polskich poetów – Mickiewicza, Broniewskiego, Leśmiana i Przybosia oprawę muzyczną stanowiły utwory m.in.: Marka Grechuty, Stana Borysa, Agnieszki Osieckiej.
W to niezwykle ciepłe i miłe popołudnie wiele emocji wzbudziły wiersze pani Urszuli Lewandowskiej, w których zawiera własne spostrzeżenia, wizje, marzenia, i tęsknoty otaczającego ją świata. Celem twórczości poety jest utrwalić, przekazać i ocalić przed zapomnieniem pewien fragment postrzeganej rzeczywistości.
TAK NIEWIELE
Tak niewiele trzeba,
By sięgnąć gwiazd,
By ogrzać serca samotne.
Tak niewiele trzeba,
By uśmiechem rozbawić
Czyjeś oczy smutne.
Tak niewiele trzeba,
Jednak…..
Urszula Lewandowska